.::PIERWSZY PROGRAM::.

Aby dodać do naszego projektu pusty plik z kodem źródłowym, wybierz pozycję menu

Project|Add New Item. W okienku, które się pojawi, w polu Templates zaznacz ikonę

C++ File (.cpp), a jako nazwę wpisz po prostu main. W ten sposób utworzysz plik

main.cpp, który wypełnimy kodem naszego programu.

Plik ten zostanie od razu otwarty, więc możesz bez zwłoki wpisać doń taki oto kod:

// First - pierwszy program w C++

#include <iostream>

#include <conio.h>

void main()

{

    std::cout << "Hurra! Napisalem pierwszy program w C++!" << std::endl;

getch();

}

Tak jest, to wszystko – te kilka linijek kodu składają się na cały nasz program. Pewnie

niezbyt wielka to teraz pociecha, bo ów kod jest dla ciebie zapewne „trochę ” niejasny, ale

spokojnie – powoli wszystko sobie wyjaśnimy :)

 

Kod programu

Pierwsza linijka:

// First – pierwszy program w C++

to komentarz, czyli dowolny opis słowny. Jest on całkowicie ignorowany przez

kompilator, natomiast może być pomocny dla piszącego i czytaj ącego kod.

Komentarze piszemy w celu wyjaśnienia pewnych fragmentów kodu programu,

oddzielenia jednej jego części od drugiej, oznaczania funkcji i modułów itp. Odpowiednia

ilość komentarzy ułatwia zrozumienie kodu, więc stosuj je często :)

 

W C++ komentarze zaczynamy od // (dwóch slashy):

// To jest komentarz

lub umieszczamy je między /* i */ , na przykład:

/* Ten komentarz może być bardzo długi i składać się z kilku linijek. */

 

Funkcja main()

Kiedy uruchamiamy nasz program, zaczyna on wykonywać kod zawarty w funkcji main() .

Od niej więc rozpoczyna się działanie aplikacji – a nawet więcej: na niej też to działanie

się kończy. Zatem program (konsolowy) to przede wszystkim kod zawarty w funkcji

main() – determinuje on bezpośrednio jego zachowanie.

W przypadku rozważanej aplikacji funkcja ta nie jest zbyt obszerna, niemniej zawiera

wszystkie niezbędne elementy.

Najważniejszym z nich jest na ł ówek, który u nas prezentuje się następująco:

void main()

Występujące na początku słowo kluczowe void mówi kompilatorowi, że nasz program nie

będzie informował systemu operacyjnego o wyniku swojego działania. Niektóre programy

robią to poprzez zwracanie liczby – zazwyczaj zera w przypadku braku błędów i innych

wartości, gdy wystąpiły jakieś problemy. Nam to jest jednak zupełnie niepotrzebne – w

końcu nie wykonujemy żadnych złożonych operacji, zatem nie istnieje możliwość

jakiekolwiek niepowodzenia.

Po nagłówku występuje nawias otwierający { . Jego główna rola to informowanie

kompilatora, że „tutaj coś się zaczyna”. Wraz z nawiasem zamykającym } tworzy on blok

kodu – na przykład funkcję . Z takimi parami nawiasów będziesz się stale spotykał ; mają

one znaczenie także dla programisty, gdyż porządkują kod i czynią go bardziej

czytelnym.

 

Pisanie tekstu w konsoli

Mieliśmy okazję się przekonać , że nasz program pokazuje nam komunikat podczas

działania. Nietrudno dociec, iż odpowiada za to ta linijka:

 

std::cout << "Hurra! Napisalem pierwszy program w C++!" << std::endl;

std::cout oznacza tak zwany strumień wyj ścia. Jego zadaniem jest wyświetlanie na

ekranie konsoli wszystkiego, co doń wyślemy – a wysłać możemy oczywiście tekst.

Korzystanie z tego strumienia umożliwia zatem pokazywanie nam w oknie konsoli

wszelkiego rodzaju komunikatów i innych informacji. Będziemy go używać bardzo często,

dlatego musisz koniecznie zaznajomić się ze sposobem wysyłania doń tekstu.

A jest to wbrew pozorom bardzo proste, nawet intuicyjne. Spójrz tylko na omawianą

linijkę – nasz komunikat jest otoczony czymś w rodzaju strzałek wskazujących

std::cout , czyli właśnie strumień wyjścia. Wpisując je (za pomoc ą znaku mniejszości),

robimy dokładnie to, o co nam chodzi: wysyłamy nasz tekst do strumienia wyjścia.

Drugim elementem, który tam trafia, jest std::endl . Oznacza on ni mniej, ni więcej, jak

tylko koniec linijki i przejście do następnej. W przypadku, gdy wyświetlamy tylko jedną

linię tekstu nie ma takiej potrzeby, ale przy większej ich liczbie jest to niezbędne.

Konkludując: strumień wyjścia pozwala nam na wyświetlanie tekstu w konsoli, zaś

używamy go poprzez std::cout oraz „strzałki” << .

***

Druga linijka funkcji main() jest bardzo krótka:

getch();

Podobnie krótko powiem więc, że odpowiada ona za oczekiwanie programu na naciśnięcie

dowolnego klawisza. Traktując rzecz ściślej, getch()jest funkcją podobnie jak main() ,

jednakże do związanego z tym faktem zagadnienia przejdziemy nieco później. Na razie

zapamiętaj, iż jest to jeden ze sposobów na wstrzymanie działania programu do

momentu wciśnięcia przez użytkownika dowolnego klawisza na klawiaturze.